Rozdział 2

„Zawsze tu będę, w twojej głowie”- Uśmiechnął się złośliwie-„ Bawiąc się twoim umysłem i ciałem”.

-Katniss! Co się stało? Przyszłam tak szybko jak mogłam- Aurora zapytała, gdy tylko weszła do domu.-Czy Eric zrobił coś złego?- Usiadła obok mnie.

-Nie, Eric był dżentelmenem, jak zawsze- Wyjęłam wiadomość z mojej kieszeni i podałam jej- To było na lusterku w łazience.- Zaczęła czytać. Po paru sekundach spojrzała na mnie.

-Jak? Kto?- Była zdezorientowana jak ja.

-Oh, nie wiem, może to mój szalony były?- powiedziałam.

-Justin? Nie wydaje mi się- Lekko się uśmiechnęła- Jeżeli dowiedziałby się gdzie jesteś, porwałby cię.

-A co jeżeli on chce bawić się ze mną? Wiec mam być bardziej przestraszona?- Mogłam mieć rację. Może chce mnie zabić umysłowo. Przeszłość wciąż będzie w mojej głowie.

-On by tego nie zrobił!- Aurora powiedziała złym tonem.

-Dlaczego nie? Widziałam to w „Słodkich kłamstewkach”*. Ktoś wysyła mi anonimowe wiadomości, jak w tym serialu.- Powiedziałam nerwowo.

-To nie jest serial, Katniss- Aurora powiedziała  i wstała na nogi- Na Boga to prawdziwe życie!

- Wiem to!- Krzyknęłam.

-Słuchaj. Powinnyśmy poczekać na inną wiadomość. Wtedy zobaczymy czy to Justin czy ktoś inny. Ok?- Powiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy.

-Ok. Zostaniesz dzisiaj ze mną?- Zapytałam- Boję się.

-Zadzwonię i zapytam rodziców.- Wzięła swój telefon. Ja też powinnam zadzwonić do rodziców. Wzięłam telefon i wybrałam numer do mamy. Po kilku sekundach odpowiedziała.

- Kochanie, jak się masz? Wszystko dobrze w domu?- Zapytała spokojnym tonem.

-Uh, tak… Wszystko dobrze- Im mniej wie tym lepiej- Co u ciebie? Gdzie tata?

-Wszystko w porządku. Pracujemy. Obecnie przygotowujemy się do spotkania. Dziś pierwszy dzień lata, cieszysz się?- Zdecydowanie nie!

-Oczywiście, że się cieszę. Słuchaj mamo musze kończyć.

-Pa skarbie. Tata  później do ciebie zadzwoni. Baw się dobrze.- Zakończyłam połączenie i spojrzałam na Aurorę.

-Możesz ze mną zostać?- Powiedziałam i czekałam na  odpowiedz.

-Nie, muszę odwiedzić babcię.- Zrobiła minę zabij-mnie-teraz.

- W porządku- Mój telefon zrobił hałas. Spojrzałam na niego i zobaczyłam wiadomość.

Od: Nieznany

Kiedy Aurora  następnym razem zapyta cię czy dostałaś wiadomość ode mnie, wiesz co masz odpowiedzieć? Powiedz że nie, ponieważ będę grać w grę „signed anonymous” tylko z tobą skarbie.

Co do-? On lub ona szpieguje mnie!

-Katniss, wszystko w porządku? Od kogo dostałaś wiadomość?- Aurora zapytała. Dobrze, nie mogę jej powiedzieć.

- Umm. To od mojej mamy. Nic ważnego- To jest kurwa ważne, ale nie mogę ci powiedzieć!

-Oh, ok. Powinnam iść.- Wzięła torbę i podeszła do drzwi.- Na pewno wszystko dobrze?- Nie!

-Tak.- Lekko się uśmiechnęłam.

-Zadzwoń do mnie jeżeli dostaniesz wiadomość- Już dostałam wiadomość ale nie mogę ci powiedzieć…

-Aurora?- Odwróciła się i spojrzała mi w oczy.

-Tak Katniss?

-Jest tylko jeden dzień, o którym chciałabym zapomnieć.- Powiedziałam ze smutkiem w głosie.

-Wiem Katniss.- Z tym zdaniem wyszła.

Dzień kiedy spotkam Justina Drew Biebera.

Poszłam do łazienki i spojrzałam  na lustro.

Wspomnienie:

- Tato proszę!  Naprawdę chcę jechać- Błagałam mojego tatę.

-Noel, ona jest świetną uczennicą, pozwól jej.- Moja mam powiedziała do taty.

-Mam siedemnaście lat. Jestem zawsze sama przez twoją pracę, dom jest w stanie nienaruszonym- Powiedziałam z nadzieją, że mnie zrozumie.

-Boję się Katniss.- Tata spojrzał na mnie- Jesteś moją małą dziewczynką. Ale jeżeli naprawdę chcesz jechać do Miami z Aurorą- Przerwał- Możesz jechać- Wreszcie to powiedział.

Dlaczego tato? Dlaczego pozwoliłeś mi wyjechać?

- O mój Boże, tato! Kocham cię! Dziękuję!- Przytuliłam go. Całe lato sama z Aurorą w Miami. Wspaniale!

- Też cię kocham Katniss. Pamiętaj, baw się dobrze.- Powiedział z uśmiechem na twarzy.

- Obiecuję!- Ponownie go przytuliłam.

Złamałam obietnicę. Całe lato w Miami było wszystkim, ale nie zabawą. Spotkałam go.

 Nie myśl o przeszłości. Wyjdź z mojej głowy. Przestań wspominać Katniss!

-Nie powinnaś zadzwonić do Aurory i przekazać jej wiadomości?- Moja mam zapytała.

-Już jej powiedziałam. Bardzo się cieszyła! Dziękuję!- Przytuliłam mamę.

-Teraz, słuchaj mnie. Masz do nas dzwonić. Masz być odpowiedzialna. Nie chce żadnych facetów w twoim mieszkaniu! Możesz to zrobić?- Tata zapytał i spojrzał na mnie. Skinęłam.

-Tak, tato.- Powiedziałam wesołym głosem.

Oh, jak się mylił.

-Nie, nie, nie! Proszę przestań- Położył moje ręce nad moją głowę- Przestań! Idź sobie!- Zaczęłam zrzucać rzeczy na podłogę. Słyszałam głos Justina w mojej głowie.

-Nigdy mnie nie zostawisz.

-AHHHH!- Krzyczałam.

- Zawsze tu będę,  w twojej głowie.- Uśmiechnął się złośliwie- Bawiąc się twoim umysłem i ciałem.

- Prze-Przestań- Płakałam z bólu- Nie chcę cię!

-Jesteś moja Katniss- Powiedział złym tonem- Na zawsze- Popatrzył w moje oczy- Nawet jeżeli tego nie lubisz, jesteś moja.

-Nie jesteś prawdziwym Justinem- Otarłam moje łzy- To wszystko jest w mojej głowie- Wzięłam głęboki oddech i wydech.- Jesteś bezpieczna Katniss Miller- Usłyszałam mój telefon, podniosłam go i spojrzałam. Jedna wiadomość.

Od: Nieznany

Idź spać skarbie. Nie możemy grać jeżeli będziesz zmęczona.

Spojrzałam na telefon- On jest daleko, daleko i to jest tylko żart- Powiedziałam sobie.

____________________________________________________________________

Słodkie kłamstewka*- amerykański serial dramatyczny, w którym 4 przyjaciółki dostają anonimowe wiadomości.

Od Autorki: Hej. Co myślicie o tym rozdziale? Podoba wam się? Proszę zrecenzujcie. To dużo znaczy. W kilku następnych rozdziałach dowiecie się jak Katniss i Justin się spotkali, jak zerwali i dlaczego. Dowiecie się czy Katniss kiedykolwiek lubiła Justina. Muszę cię ostrzec, że to nie jest słodka historia i Justin nigdy nie był dobrym chłopakiem. Wiec uważaj. Chcę podziękować wszystkim, którzy to czytają. Dziękuję. Opinia?