Rozdział 6

„Niestety, oboje wiemy, że nie jestem cierpliwym człowiekiem”

Kiedy wreszcie się obudziłam, pierwszą rzeczą jaką poczułam był ból. Jęk opuścił moje usta, kiedy próbowałam w pełni otworzyć oczy. Moje usta były suche.

Teraz byłam w pełni świadoma mojego otoczenia. Wszystko wróciło: Eric, Justin, kawa, igła, ciemność. Słaby płacz opuścił moje usta. Byłam w dużym pokoju, gdzie było dużo miejsca do poruszania się. Byłam na wielkim, królewskim łóżku z bardzo wygodnym materacem. Naprzeciwko łóżka był telewizor z płaskim ekranem. Ściany były jasne z wielkim oknem.

-Obudziłaś się- Zszokowana patrzyłam się na Justina.

-Gdzie jest Eric?- Justin zrobił kilka kroków w moim kierunku, więc stał bezpośrednio naprzeciw mnie. Wyraz jego twarzy stwardniał, podczas gdy jego oczy wwiercały się w głąb mnie.- Zabiłeś go, prawda?! Ty sukinsynie!

-Uspokój się. On żyje.- Dzięki Bogu. Wstałam. Boję się, a raczej jestem przerażona.- Dlaczego to zrobiłaś?- Uniosłam brwi. Zrobiłam co?

-Że co?- Wreszcie powiedziałam. Co jeżeli mnie zabije? To znaczy, on może to łatwo zrobić. Wszystko czego potrzebuje to broń, ups już ją ma. Jest bardzo dobrym strzelcem, więc nie będzie problemu.

-Uciekłaś. Dlaczego ode mnie uciekłaś Katniss? Dlaczego tym razem uciekłaś?- Głupie pytanie.

- Dlaczego ludzie uciekają, Justin? Ponieważ boją się czegoś lub kogoś- Dlaczego mnie o to zapytał? Ohh, to jest jak spowiedź przed śmiercią? Tak, prawdopodobnie chce trochę odpowiedzi zanim mnie zabije.

- Boisz się mnie?- Oczywiście, że tak!

-Tak. I wiesz dlaczego Justin? Wiesz?- Skrzyżował ramiona, wiec pokazał się jego biceps. Ładny.- Dlatego że, powiedziałeś mi, że chcesz mnie zniszczyć umysłowo, że chcesz, żebym spędziła każdą noc przed lustrem i przypominała sobie wszystko i pozwól że powiem, że robiłam to. Niszczyłeś mnie i nadal to robisz. Błagam cię Justin, przestań proszę- Wybuchłam. Zobaczyłam szok na Justina twarzy, także byłam zszokowana. Nie wierzę, że naprawdę to do niego powiedziałam!

-Chodź ze mną- Justin powiedział. Co? Nie, proszę. Głupia ja, ja i moje usta.

-Nie Justin, proszę! N-Nie miałam tego na myśli- Wziął mnie za rękę i pociągnął po pokoju.- Nie zabijaj mnie Justin! Proszę, nie miałam tego na myśli. Byłam przerażona i głupia, i wciąż jestem. Proszę Justin.- Weszliśmy do łazienki, była duża i piękna. Pierwsza rzecz jaką zauważyłam było lustro.- Nie, Justin proszę.

-Posłuchaj mnie Katniss, chcę żebyś spojrzała na mnie przez lustro i przypomniała sobie najstraszniejsze chwile, jakie ze mną doświadczyłaś. Możesz to zrobić?- Skinęłam i zrobiłam jak kazał.

-Dobrze, ale chcę, żebyś przypomniał sobie najsmutniejsze momenty jakie doświadczyłeś ze mną.- Skinął. 

Oboje bardzo głęboko spojrzeliśmy na lustro.

-Dzień, kiedy zostawiłaś mnie.- Justin powiedział.

-Dzień, kiedy próbowałam uciec.-Zdołałam powiedzieć.

Już miałam torbę na korytarzu. Zdecydowałam opuścić Justina. Teraz jest odpowiedni moment, wyszedł z przyjaciółmi i wróci późno. To moja jedyna szansa. Założyłam Supry i spokojnie zeszłam po schodach. Chwyciłam płaszcz, który był na końcu poręczy, wsunęłam do niego ręce, a potem zaczęłam się spieszyć. Szybko szłam przez korytarzu i nagle oddech uderzył we mnie. Mrugałam co najmniej trzy razy, aby upewnić się, że to nie były pieprzone halucynacje. Moja torba była w jego dłoniach i wziął moje ubrania.

-Gdzieś się wybierasz skarbie?- Wstał, moje ubrania nadal były w jego dłoniach.- Co ty robisz?- Justin owinął i wzmocnił uścisk, niemal uniemożliwiając mi oddychanie. Rzucił moje ubrania i głupio się uśmiechnął- Nigdy mnie kurwa nie zostawisz!- Wyszeptał, kiedy miał w posiadaniu moje nadgarstki, wbijając palce w moją skórę.

-Proszę- Błagałam- Wiem to Justin. To pomiędzy nami, to nie działa. Odchodzę.- Zaprotestowałam. Moje oko załapało wazon za nami. Mogłam go uderzyć.

-Nie masz racji, Katniss.- Puścił mnie i wziął coś zza jego pleców. Unosił powoli. Miał broń?- Pistolet. Fascynujące, prawda?- Wazon. Szybko wzięłam wazon i uderzyłam go. Bardzo szybkie i bardzo trudne. Zaczęłam biec w kierunku drzwi, ale ból w nodze mnie zatrzymał. Upadłam na podłogę, pocisk… W mojej nodze, jak?

-Myślałaś, że jesteś mądra, ale jesteś głupia, Katniss. Jesteś moja i nie pozwolę ci uciec ty głupia dziewczyno.- Podszedł do mnie i wyszeptał do ucha.- Nigdy mnie kurwa nie opuścisz- Pieprzony, samolubny kutas- Ten pocisk. To tylko ostrzeżenie.

Justin POV:

-Jeśli zatrzymamy te wyniki, będziemy numerem jeden- powiedziałem i wziąłem kawałek pizzy.

-Wiemy. Potrzebujemy tylko o dwadzieścia albo trzydzieści samochodów więcej i to jest to- Sebastian pokiwał głową. Spojrzałem na zegarek.

-Musimy iść. Zobaczymy się jutro. Chce samochody wykonane na piątek- Powiedziałem i odszedłem. 

Dostałem się do mojego samochodu i pojechałem do domu. Nie mogę się doczekać, aby dostać się do łóżka. Pracowałem cały dzień nad czternastoma samochodami, niewiarygodne. Jeżeli przykręcimy to, nigdy nie będziemy numerem jeden.

Zobaczyłem mój dom z drogi. Doszedłem do ogrodzenia i nacisnąłem przycisk, więc Taylor, strażnik, może go otworzyć. Czekałem minutę i nikt nie otworzył, to niecodzienne. Wyszedłem z samochodu i wpisałem kod, żeby otworzyć. Wszedłem do auta i wjechałem na podwórko. Gdzie do cholery jest Taylor?

Otworzyłem drzwi i wszedłem do domu. Dlaczego wszystkie światła są wyłączone?

-Taylor!- Zawołałem. Cholera. W salonie zobaczyłem nieprzytomnego Taylora, cholera- Pieprzona Katniss!- Zacząłem potrząsać Taylora, ale nie ruszał się. Przebiegłem przez kuchnię, jadalnię, pokój gier aż do sypialni. Lepiej dla niej, żeby była w sypialni. Otworzyłem drzwi i nic nie zobaczyłem. Nikogo tam nie było. Odeszła, ona kurwa odeszła. Pierdol się Katniss.

Krzyknąłem i uderzyłem ścianę. Pieprzyć wszystko. Jak mogła mi to zrobić? Kocham ją, chcę jej, potrzebuję jej. Kocham w niej wszystko, od jej uśmiechu po jej perfekcyjne długie nogi. Pragnąłem jej od pierwszego momentu. Po prostu, nigdy nie wierzyłem, że mogłaby mnie zostawić. Dałem jej wszystko co miałem. I tutaj jestem, płacząc za dziewczyną. Wziąłem mój telefon.

-Dean- powiedziałem bez tchu.

-Tak chłopie?

-Ona kurwa odeszła Dean. Katniss odeszła ode mnie- powiedziałem gniewnie. Żadna dziewczyna nigdy mnie nie zostawiła, żadna mnie nie odrzuciła.

-Kurwa. Dzwoniłeś do niej?- Powiedział zszokowany.

-Nie, ale zrobię to. Chcę żebyś ją znalazł- Nie może się ukrywać wiecznie.

-Pewnie. Nie ma problemu stary- Odłożyłem słuchawkę. Wybrałem numer Katniss.

-Już zorientowałeś się, że nie ma mnie w domu?- Powiedziała dobrze, szczęśliwie?

-KATNISS, PRZYSIĘGAM NA BOGA, ŻE CIĘ ZNAJDĘ. BĘDZIE LEPIEJ JEŚLI PO PROSTU WRÓCISZ DO DOMU ALBO-

-Albo co Justin? Uderzysz mnie? Zabijesz mnie? Nie znajdziesz mnie Justin. Jestem daleko, daleko od ciebie.

-Znajdę cię Katniss, znajdę- Powiedziałem spokojnie- Nawet jeżeli będzie to ostatnia rzecz w moim życiu- Skończyłem połączenie.

Cholera, Justin przestań. Muszę kontrolować myśli. Dotknąłem ręki Katniss, a ona odskoczyła.

-Katniss- Wyszeptałem- Nigdy ci tego nie mówiłem, że... Jestem taki jak ty, co noc patrzę w to lustro. Każdej nocy Katniss, jesteśmy tacy sami- Odwróciła się, żeby mogła na mnie patrzeć- Jesteśmy rozdzieleni.

-Przestań- Cofnęła się.

-O czym ty mówisz?- Powiedziałem zmieszany.

-Wiesz o czym. Zachowujesz się jakby wszystko było w porządku. Jakbyśmy wczoraj dzielili się naleśnikami i czekoladkami- Powiedziała i odeszła. Zrobiłem to samo- Odejdź, przesuń się, cokolwiek. Po prostu zostaw mnie w spokoju.

-Katniss, coś w tobie sprawia, że jestem tak zaborczy, zwierzęcy- Powiedziałem z ustami na jej szyi. Ona pachnie tak ładne, jak zawsze- Nie obchodzi mnie, jak długo trzeba czekać, ale uczynię cię moją-Oderwałem się od niej.

-Niestety, oboje wiemy, że nie jestem cierpliwym człowiekiem- Z tym, zostawiłem ją zdezorientowaną.

______________________________________________________
Zostaw komentarz jeżeli ci się spodobało :)