Rozdział 7

"- Nie wiesz co właśnie sobie zrobiłaś, Katniss. Wrócę - powiedziałem, kiedy policjant pociągnął mnie."

- Zrobiłem ci śniadanie - powiedział Justin, który stał za mną.

- Zostaw mnie samą - powiedziałam lekceważąco. Po prostu chcę wrócić do domu.

- Nie rób tego. Proszę, Katniss - powiedział i dotknął moją rękę. Wstałam.

- Mogę zobaczyć Erica? Proszę - spojrzałam na podłogę, a następnie z powrotem na Justina. Trudno określić to, co widziałam w jego oczach. Przeważał w nich smutek. Westchnął.

- Dlaczego? - wyszeptał.

- Chcę się upewnić, że wszystko z nim w porządku - Justin skinął głową.

- Chodź ze mną - Szłam za nim, kiedy coś zwróciło moją uwagę. Jego telefon był na biurku.

- Mógłbyś.. eh.. zaczekać minutkę? Muszę skorzystać z toalety - przytaknął i opuścił pokój. Albo on jest coraz słabszy, albo ja jestem lepsza w tej grze. Wzięłam jego telefon i wybrałam numer. 

- Tu policja, jak możemy ci pomóc?

- Musicie mi pomóc! - powiedziałam, panikując.

- Gdzie jesteś?

Wyjrzałam przez okno.

- Widzę drzewa, budynki, ulicę. Czekaj, po drugiej stronie ulicy jest budynek nazwany 'Victarus'.

- Możesz mi powiedzieć, co się stało?

- Ja... Justin Bieber porwał mnie. Proszę, pośpieszcie się.

- Masz na myśli Justin? Najbardziej poszukiwany facet? Ten, który kradnie samochody?

- Tak, ten Justin! Proszę, pomóżcie mi!

- Nasi ludzie już jadą. 

- Katniss, wszystko w porządku? - usłyszałam Justina i natychmiast zakończyłam połączenie i wyszłam z łazienki.

- Tak. Mogę zobaczyć Erica? - przytaknął  i wyszedł z sypialni. Zaprowadził mnie na dół po schodach. Weszliśmy do innego pokoju, w którym był Eric. Leżał na łóżku. Uśmiechnął się, kiedy mnie zobaczył. Obróciłam się, by podziękować Justinowi, ale już go tam nie było. Usiadłam obok Erica.

- Tak się cieszę, że z tobą w porządku. Ale chciałam cię też przeprosić - przytuliłam go.

- W porządku Katniss. Muszę ci powiedzieć, że...

- Eric, zadzwoniłam na policję. Już tu jadą - szepnęłam.

- Nie, Katniss - prawie krzyknął. Spojrzałam na niego zdezorientowana - Nie powinnaś tego robić.

Zadzwonił dzwonek do drzwi.

Justin's P.O.V

- Nareszcie ją masz - powiedział Dean.

- Tak myślę - powiedziałem, pijąc drinka.

- Co masz na myśli? - Sebastian spojrzał na mnie.

- Więc, ona nadal mnie nie lubi. 

To boli. Wiedza o tym, że kobieta, którą kochasz nad życie, mnie nie kocha... to tak strasznie boli. Zrobiłbyś dla niej wszystko, a ona nadal nie odwzajemni twojej miłości. Poszedłbyś przez świat, pobiegł maraton, zabrał ją na Marsa, a ona wciąż czułaby do ciebie nienawiść. Tą kobietą była Katniss. A tym nieszczęśliwym facetem byłem ja.

- Tak, ale nie rób...

Dzwonek do drzwi. Wstałem i poszedłem je otworzyć.

- Nie ruszaj się! - Policja? Co pieprzone gliny robią w moim domu?! Nie zdawałem sobie sprawy, że jestem w kajdankach, tak jak Sebastian i Dean. Patrzyliśmy na siebie zdezorientowani i źli.

- W porządku, proszę pani? - usłyszałem jednego z policjantów. Odwróciłem się i zobaczyłem Katniss. Kiedy powiedziałem, że mógłbym ją zabrać na Marsa, przebiec pieprzony maraton lub zrobić inne gówno dla niej... więc, nigdy więcej. Nie zamierzam iść do więzienia. 

- Nie wiesz co właśnie sobie zrobiłaś, Katniss. Wrócę - powiedziałem, kiedy policjant pociągnął mnie.

Katniss's P.O.V

Obserwowałam jak wychodzili.

- Proszę pani? - spojrzałam na oficera Morissa.

- Tak? - powiedziałam, patrząc na zewnątrz.

- Nie martw się o Justina. On idzie do więzienia - oficer Moriss starał się mnie pocieszyć.

- Nie słyszał go pan? On ma połączenia na całym świecie. Kiedy on mówi, że nie zamierza iść do więzienia, to tam nie pójdzie! - krzyknęłam.

- Nie, proszę pani. Wiesz dlaczego? - spojrzałam na niego.

- Dlaczego? - wzięłam kolejną szklankę wody.

- Bo będziesz zeznawała przeciwko niemu - oficer Moriss powiedział pewny siebie.

- Że mnie porwał? - pan Moriss przytaknął - Gdzie są dowody?

- Pan Eric - powiedział oficer.

________________________________________________

Dziękujemy za dużą liczbę wyświetleń i za wszystkie komentarze pod ostatnim rozdziałem. Bardzo miło jest je czytać :)